De Algarve!!!

Goedemorgen iedereen.

Nog een paar dagen en mijn tocht zit er DV alweer op.
Vandaag reed ik vanaf camping Serro da Bica naar Albufeira,Algarve. 
Albufeira is bij sommigen allicht wel bekend.
Na Albufeira is het nog 1x fietsen naar Faro waar ik hopelijk op de plaatselijke camping municipal terecht kan.
En daar vandaan kan ik naar het vliegveld wandelen om Renate donderdag ochtend op te ophalen.
Een fantastisch moment om naar uit te kijken.
En dan sluit ik de blog af want dan heb ik de tocht volbracht.

Maar voor het zover is moet er dus nog 1x gefietst worden.
Vandaag was het heerlijk fietsweer.
Als ik van de stille camping weg fiets is het zo'n 16 graden.
Dat is wel lekker want de eerste helft van de route is niet voor de poes.
Het gaat met 3 heuvels van 60 tot 70 meter hoogteverschil behoorlijk op en neer.
Het is een soort Ardennen maar dan met vegetatie zoals die in zuid Europa voorkomt.
Wat ik wel prettig vind,  maar waar ik me over verbaas is dat mijn benen deze steile heuvels aankunnen.
Regelmatig begin ik aan een klim met de gedachte dat ik zo ver mogelijk ga fietsen en dan verder zal moeten  duwen omdat de klim te steil en te lang is. 
Maar net zo regelmatig fiets ik dan door tot aan boven toe.
Ik had werkelijk niet verwacht dat je op 57 jarige leeftijd je lichaam nog zo kunt trainen dat het dusdanige inspanningen aan kan.

Na 53km verlaat ik de IC1 en rijd ik over diverse weggetjes door een buitengebied  naar Albufeira.
Ruim 3600km heb ik gereden als ik de plaats binnen rijd die ik vaak noem als mensen vragen wat mijn eindbestemming is.
Dat het uiteindelijk Faro is geworden heeft te maken dat de oorspronkelijk als laatst geplande camping in Silves(bij Albufeira) te koop staat....

Na 62km kom ik bij de camping aan waar ik eerder telefonisch kreeg te horen dat ze vol zaten..... 
Bij de receptie staat een enorme incheckrij. 
Ik had zelf zo gedacht dat er vast wel mensen vandaag vertrekken en er plekken vrijkomen,  maar als er zoveel mensen voor me zijn...... 
Ik sluit maar aan en langzaam maar zeker word de rij voor me kleiner. 
Na bijna anderhalf uur ben ik eindelijk aan de beurt en is er gewoon plaats. Als alles is afgehandeld  mag ik zelf een plekje uitzoeken op de enorme camping.
 Wat een verschil met de campings in het binnenland. 
Kleine campings van soms 25 staanplaatsen waar soms de helft van de plaatsen nog niet bezet is.. 
Met de plattegrond in mijn hand zoek ik naar een leuk plekje. 
Schaduw is natuurlijk heel belangrijk.  Net als niet te dicht bij het sanitairgebouw,  waar het altijd rumoerig is, en liever niet strak ingepakt tussen de talloze andere tenten. 
Uiteindelijk vind ik een plekje naar wens. 
Vele honderden tenten staan overal verspreid op een enorme camping. 
Want groot... dat is het hier. 
Maar liefst 5 toiletgebouwen hebben ze hier en 3 zwembaden. 
En dan nog moet ik bijna 5 minuten lopen naar het dichtstbijzijnde toiletgebouw.... 

De tent mag nog een paar nachten dienst doen,  net als het luchtbed. 
De rits van de binnentent heeft het eergisteren begeven net als het luchtbed vandaag..... 
Tijd om de tent te verwisselen voor een bed and breakfast 😉. 

Ondanks deze problemen ben ik een blij ei. 
De Algarve is bereikt!!!!!!!! 
Dat geeft me een trots en voldaan gevoel. 
Na al die keren de tent op zetten. 
Steeds in een onbekende supermarkt zoeken naar mijn boodschappen: een tijdrovende bezigheid. 
De vele heuvels, bergen waar ik overheen heb gefietst, soms lopend met de fiets duwend. 
De hitte, met name Spanje, was slopend. 
De eenzaamheid, waar ik steeds beter mee hebben leren omgaan. 
En het missen van comfort... 
Het missen van Renate. 
De tuin waar ik zo graag in werk... 

Maar ik kan terugkijken op een bijzondere ervaring. 
Dwars door Europa. 
Met een stadsfiets.

Elke dag goed plannen.

Is er plek op de camping of in een hostal? Waar haal ik het eten voor vanavond? Hoe laat moet ik vertrekken om aan de grootste hitte te ontsnappen? Om hoe laat gaat het regenen? Valt er wel te fietsen op de route die Google voorstelt?

En zo ben je elke dag tot soms s avonds laat bezig met de tocht. 
Dan lijkt een tocht op de fiets van 60km misschien niet zo veel maar komen er nog zoveel extra dingen bij. 

Daarom zijn de rustdagen, wat mij betreft,  echt nodig. 
Om even weer bij te tanken. 
Lichamelijk en geestelijk. 
Tijd om ook mensen te spreken en de omgeving,mits niet te ver weg, te bekijken. 

Morgen hoop ik het strand bij Albufeira te bezoeken... 

Van de Algarve die zo bekend staat om zijn prachtige kustlijn. 

Groetjes Jan