Extremadura

Hoi iedereen.

Ik begrijp dat het ook erg warm is in Nederland. 
Fijn om s avonds laat nog buiten te zitten.
Maar s middags is het wat minder in de brandende zon...... 

Zo denken de Spanjaarden er precies zo over. 
In de provincie van Extremadura( een week geleden reed ik de provincie Castilla y León uit en kwam toen in Extremadura) is het superdun bevolkt en ik schat zo in dat het alles te maken zal hebben met het gortdroge land zomers en de hitte. 
Grote gedeelten van de provincie worden niet bewerkt en wat wel een bestemming heeft is dor en geel. 
Koeien grazen in een  omgeving zonder water of groen gras. Er word amper wat verbouwd... Tja, wat dan? Als er geen water is? 
Wel zag ik gisteren kurkbomen. Hele percelen vol kurk. 
Niet dat ik wist hoe een kurkboom er uit ziet. 
Nee, het viel mij op omdat ik stukken (kurk)schors zag liggen langs de weg. 
Toen ik info opzocht op internet werd het mij duidelijk dat het kurkbomen betrof. 
Gisteren reed ik vanaf de heerlijke camping van Caceres naar Alburquerque.
Hier had ik een rustdag die voorbij is gevlogen. Rechts naast mij had ik de dag van aankomst een Duitse motorrijder en de volgende dag een engelse. Beide heren waren om een babbeltje verlegen en daar waren ze bij mij aan het goede adres. 
Aan de linkerkant stond een spaanse vader uit de omgeving, Badajoz, met een puberende zoon en zijn kameraad. 
De jongens zeiden niet zoveel. 
Papa des te meer. 
Toen hij eenmaal door had dat ik iets spaans kon en hij in steenkool engels ook van zijn kant een bijdrage kon leveren aan een gesprek was er geen houden meer aan. 
Toen ik s middags uit het zwembad kwam liep ik langs hem naar mijn handdoek op het grasveld toe. 
Ik moest een blikje bier aannemen. 
Aardig gebaar. 
Zelf kon ik hem niks aanbieden. 
Ik heb nu eenmaal geen koelkast op de fiets. 
Een half uur later komt ie bij me.
Met weer een blikje. 
Weigeren mocht niet.
Hij had hele verhalen over z'n zoon en z'n ex. 
Pfff... 
Sowieso lastig praten met een spanjaard die soms een engelse term er door gooit,  en spreekt met een dialect (een groot gedeelte van Spanje word de s in veel woorden niet uitgesproken. Dus espanja wordt epanja.  Tellen gaat dus als volgt:
Oen,  do, tre, kwattro, cinco, sei, sjette, otsjo, nwebe, dje. Terwijl het zou moeten zijn dos, tres en djes,  de rest klopt wel). 
En.... Hij had er ook iets te veel op.... 
S avonds komt het stel terug bij hun tent en terwijl ik zit te koken komen ze ongevraagd bij me zitten. Met weer een blikje bier voor me. 
Ik vond het zolangzamerhand niet echt leuk meer maar zei er verder niks van. 
Als ik aangeef dat ik Renate ga bellen gaan ze weer terug. 
De jongens zijn weg als ik naar bed ga en vaders wenkt dat ik ff moet komen zitten. 
Ik kom er niet onderuit en hij klaagt steen en been over zijn zoon, ze hebben ruzie. Hij heeft besloten om de laatste 2 dagen niet te blijven. 
Na 10 minuten heb ik het wel gezien en verlaat de duidelijk aangeschoten man en duik in bed. 
Ik hoor hem bellen met iemand over zijn problemen met de jongens en het puta madre (scheldwoord,  ga ik niet vertalen) is niet van de lucht...... Pfffff.... 

Een rit van 73km. 
Hierbij kom ik 1 keer door een dorp, Aliseda.  
Voor de rest... Niks, nothing, nada. 
Een eenzame fietser in een verlaten wereld. 

Je kunt je zo wel verloren voelen.

Kan

Maar ik heb er van genoten. 

Wat een rust en wat een ruimte. 
Bovendien werkten mijn benen boven verwachting goed mee. 
S ochtends onder een wolkendek en s middags onder een zonnetje bij 30 graden ging het heel voorspoedig. 
Om 17u  daal ik vanuit Alburquerque 2km steil naar beneden naar de  hostal waar ik 2 nachten zal slapen. 
Een hostal, waar de recensies matig van waren... 
Echter..... 
Een vriendelijke barvrouw helpt mij in rap Spaans aan de sleutels en wijst mij een kamer aan in een soort van kasteel. 
Alhoewel soort van kasteel... De naam Castillo de luna betekent maankasteel en zo ziet het er ook uit.. 
De dunne wanden zoals beschreven in de recensies blijken in mijn kamer niet te bestaan. 
Prima dikke muren. 
En na een nacht, waarbij ik niks geen herrie heb gehoord,  word ik pas wakker om 8.30u. 
Dat is lang geleden dat ik zo lang heb geslapen.... 
Allicht heb ik geluk gehad en heb ik een goede kamer getroffen. 

Zolangzamerhand begint bij mij wel het besef te komen dat het eind in zicht komt. 
Vanmiddag ben ik naar het centrum van Alburquerque gelopen. 
Een prachtig dorp.  Alsof je in de middeleeuwen bent. 
Een stadsmuur met kantelen en er hangen overal vlaggen met afbeeldingen erop die doen denken aan de middeleeuwen. 
Ver boven dit alles uit,  op een hoge rots,  torent een hoog kasteel uit. 
Indrukwekkend allemaal. 
Vermoedelijk ben ik de enige niet spanjaard hier,  want ik hoor geen enkele andere taal dan spaans. 
Als buitenlandse toerist is het sowieso lastig communiceren in Extremadura want er wordt praktisch geen engels gesproken of welke andere taal dan ook. 

Na een aantal uren wandel ik terug naar mijn kasteel. 
Op de weg aangekomen die daarheen leid kan ik tientallen kilometers ver weg kijken. 
Ik realiseer me dat ik dus Portugal zie liggen. 
Morgen hoop ik daar binnen te fietsen. 
Mijn laatste land... 
Wat bijzonder eigenlijk...  Zo'n andere wereld hier.... Bereikt met m'n eigen stadsfiets.......... 

De benen doen het weer wat beter...... En morgen is het maar 30km naar de camping met Nederlandse eigenaars.. 

Ik heb er zin in!!! 

Fijne zondag! 

Groetjes