Een omleiding

Goedemorgen iedereen.

Sinds het laatste verhaal is het inmiddels 4 dagen verder.
Zondag was een hete dag.
Die heb ik voornamelijk doorgebracht in de schaduw of in het zwembad. 
Maandagochtend is het zwaarbewolkt als ik de camping om 9u afrij richting Burgos. 
Het wordt een dag die ik voornamelijk fietsend doorbreng op de vluchtstrook van de provinciale weg, de N1, die mij tot in Burgos brengt. 
Wat mij wel verbaasd is wat een mooie brede weg dit is en hoe schitterend geasfalteerd maar dat er maar heel weinig auto's op rijden. Regelmatig is de weg totaal leeg... 
's Middags breekt het zonnetje door en ik kom vrij relaxed aan het eind van de middag  op de camping aan. 
Een grote camping waar ik heerlijk kan slapen. 
En daar was ik wel aan toe na de laatste 2 nachten. 
Leek het een leuke camping..... Wel... de bar sloot s nachts pas om 01.00u. Waarna beide nachten mensen tot 03.00u luid bleven praten en lachen zodat er  weinig van slapen kwam. 
S avonds als ik de route doorneem voor de volgende dag zie ik tot mijn schrik dat de camping voor de volgende dag gesloten is omdat bij het dorp een bosbrand is geweest. Een aantal huizen in Covarrubias zijn zelfs afgebrand hoor ik later. 

Dit betekent dat ik de route moet aanpassen. 
Aangezien er geen andere campings op redelijk te fietsen afstand zijn en de beoogde camping voor woensdag ook al gesloten is moet ik een hele andere planning maken als ik toch op zaterdag in Segovia wil aankomen. 
Dinsdagochtend voor ik vertrek bel ik de camping in Peñafiel op en leg mijn situatie uit. 
Handig is dat de eigenaresse hollands is. 
Geen probleem, kom overmorgen gerust, plek genoeg. 
Voor deze dag probeer ik een hostal te bellen in Lerma. En zowaar; ook dat lukt. 
Vol goede zin vertrek ik voor een ritje van amper 44km. 
Een rit die me nog wel een tijd zal heugen . 
Allereerst rij ik keurig Burgos uit. 
Daarna kom ik op een groot industrieterrein uit waar ik via een aantal rotondes tenslotte op een slecht karrespoor uitkom. 
Ik zie verderop al weer een ander industrieterrein liggen en besluit om dan maar het karrespoor te nemen.
Soms fietsend, soms duwend ploeg ik 20 minuten voort tot ik een mooi geasfalteerd terrein bereik. 
Daar moet ik rechtsaf en via een steile afdaling kom ik onder de snelweg door waar ik linksaf mag. 
Parallel aan de snelweg ligt.......een...karrespoor... 
Nee, he! 
Is er een alternatief? ... Ff kijken op Google.... 
10km omrijden.... Hmmm... Dan toch maar karrespoor... 
En na een paar kilometer kom ik in een dorpje uit. Ik rij het dorp in en ga dan linksaf. 
De weg leid mij naar een prachtig gebied met heuvels vol met goudgele graanvelden.
Na 500mtr veranderd de asfaltweg in een grindweg. 
Hallo, Google?? 
Terugrijden dan? 
Nee, slechte optie. Opnieuw kilometers omrijden. 
En zo slecht is die grindweg nog niet.
Na 2 kilometer is er een afslag naar links. 
Een slecht karrespoor gaat steil omhoog naar... Tja, waar naar toe? 
En ja hoor. Die moet ik dus hebben. 
Volgens Google komt dit gedrocht na 2 kilometer uit op een weg met een mooie veelbelovende naam. 
Na veel geklooi kom ik uiteindelijk aan op de weg die mij blij zal gaan maken. 
Als ik het bruggetje bereik waar ik rechtsaf moet is het echter weer foute boel en een kilometerslange grindweg nodigt mij uit om op een soort van stuiterbaan te fietsen. Fietsen wat soms niet lukt omdat de weg niet alleen slecht is maar ook vaak omlaag gaat of omhoog. Dusdanig omhoog en een dusdanig slecht wegdek dat fietsen niet mogelijk is. Langzamerhand begint bij mij het vermoeden te ontstaan dat het vandaag wel eens een dag kan worden met weinig asfalt en veel karresporen. Autos rijden hier niet. Enkel tractoren en combines. 
En daar mag ik over heen.... 
Lekker dan. Fijn voor mijn banden. De sporen liggen vaak barstensvol steentjes. 
Ondertussen heb ik wel ontdekt wat hier in Spanje de betere wegen zijn en wat karresporen. 
Maar voor vandaag is dat te laat. 
Alle asfaltwegen lopen ver van mijn route vandaan.
De hele dag stuiter ik, onder een felle zon, over grindstroken, karresporen,oude vergane asfaltwegen met diepe kuilen totdat ik om half 5 eindelijk Lerma bereik. 
Behalve dat ik blij ben dat deze bizarre tocht ten einde is, ben ik blij verrast als ik Lerma binnen rij en zie hoe mooi dit stadje is. Prachtig! 
En.... sinds 2 maanden slaap ik op een bed, heb een eigen WC en douche. Ik hoef geen tent op te zetten en de volgende dag is er voor ontbijt gezorgd. 

Woensdagochtend vertrek ik uit Lerma. 
De zon schijnt weer en het beloofd opnieuw een stralende dag te worden waarbij de temperatuur zal oplopen naar 32 graden. 
Een temperatuur die (vind ik) goed te doen is omdat de luchtvochtigheid heel laag is. Vandaag maar 27 procent.
De route vandaag gaat door enkel kleine dorpjes over goede asfaltwegen. 
Behalve de eerste 4km dan. 
Dat was al voorzien en na een half uur kom ik dan ook op asfalt uit. 
Een stille weg leid mij naar een eerste dorpje 12 km verderop. 
Behalve een piepklein winkeltje is er geen mogelijkheid tot eten kopen. Brood is er niet, net als broodbeleg. Energierepen? No. 
Fruit? No. 
Met een zak chocoladekoekjes stap ik weer naar buiten. 
10km verderop is er een dorpje met een winkeltje waar ze wel brood verkopen vertelde de eigenaresse van de winkel mij. 
Rijdend door een landschap dat mij doet denken aan het golvende binnenland van Denemarken kom ik uiteindelijk aan in een leuk, oud dorpje.
De daken zien er uit alsof de pannen er elk moment kunnen afvallen... 
Maar het winkeltje heeft de dingen die ik nodig heb.
Alle vrouwen van het dorp lijken in het winkeltje te zijn en het is een drukte van belang.
Heftig ratelen ze in hun spaanse taal met elkaar en bij de kassa is het een chaotische toestand. 

10 minuten later heb ik een plekje gevonden waar ik mijn brood kan opeten. 
In de schaduw van een paar grote bomen geniet ik van de rust die heerst in dit gebied. 
Ook op de weg... 
Te bedenken dat dit de enige goede weg is in een gebied van 10km in het vierkant. 
In het half uur dat ik er zit komen er welgeteld 4 autos langs...... 

De middag vordert gestaag en het landschap verandert. 
Nu pas zie ik de eerste wijngaarden. 
De combinatie van graanvelden, wijngaarden en zonnebloemen is prachtig. 
De weg gaat op en neer en elke keer als ik me weer naar boven heb gewerkt word ik beloont met een prachtig uitzicht. 
Als het 14. 30u is en ik zojuist een lange pauze gehad heb op een nog stillere plek dan eerst  komt er een serieuze klim aan. 
Om niet mijn benen weer op te blazen wandel ik de steilste stukken en de rest fiets ik omhoog. 
Als ik dan eindelijk boven ben komt bet mooiste stuk van de dag. 
Kilometers lang gaat de weg naar beneden en hoef ik een kwartier weinig te trappen . 
De laatste 10km is vlak. Zowaar! 
En nadat ik in 1 van de supermarkten van Peñafiel boodschappen heb gehaald kom ik om half6 op de camping aan. 70km vanaf Lerma en beslist niet kapot. 
Een dag waar ik, voordat ik aan deze tocht begon, op had gehoopt om mee te maken. 
Heel leuk! 

Vandaag rust. 
Morgen gaat het verder zuidwaarts. 

Iedereen een fijne dag gewenst!!