Power en pijn.

Hola, allemaal!
(Hola betekent Hallo) 

Vandaag zit ik op Camping Municipal in Busto de Bureba. 
150 inwoners telt dit kleine dorpje in de spaanse provincie Castilla y Leon. 
Castilla y Leon is de grootste provincie van Spanje, meer dan 2x zo groot dan Nederland en telt maar 2,4 miljoen inwoners. 
Ik zal de komende tijd, DV, doorbrengen in deze provincie. 
Rust en ruimte. 
Armoede en warmte. 
De mensen die ik toch nog toe heb ontmoet zijn vriendelijk en behulpzaam. 

Donderdag was een rustdag in Vitoria Gasteiz. De hoofdstad van baskenland. 
Ik kon de zware rit van de dag naar Vitoria nog wel voelen in mijn lijf en deed het rustig aan. 
Lekker kunnen uitslapen en de vorige blog geschreven en nog een beetje mijn spaans geoefend met een paar campinggasten. 
Als het 13u is vind ik het tijd om de fiets te beklimmen en Vitoria te gaan bekijken. 
Het fietsen valt eigenlijk niet mee terwijl ik het heel rustig aan doe. 
5km later sta ik in het centrum van Vitoria. 
Mij lijkt het toe dat het niet verkeerd is om in deze stad te wonen. Alles netjes verzorgd en schoon. Rustig straatbeeld. 
Het centrum valt me eigenlijk tegen qua bezienswaardigheden. 
De oude gebouwen waar hoog over wordt opgegeven vind ik niet echt speciaal en het park  " wat je moet hebben gezien" valt me tegen. 
Toch blijf ik daar een paar uur hangen want vandaag is het ineens 33 graden en het park heeft veel schaduw. 
Beter dan de camping met z'n duizenden vliegen..... 

Vrijdag ochtend vertrek ik keurig om 9 uur voor een tochtje van slechts 38km.
Mijn benen zijn een beetje gevoelig en ik begin rustig te fietsen. 
Na ruim 10km begint een pittige klim en ik trap stevig door naar boven. 
Ondanks dat ik genoeg kracht heb om de trappers rond te krijgen gaat het niet lekker. 
Mijn spieren zijn gevoelig en ik krijg maar niet het fijne gevoel. 
Als ik boven ben duik ik naar beneden een dorpje in en na het dorpje begint de 2e en tevens laatste klim. 
Bijna 300mtr hoogteverschil moet ik overbruggen. 
Maar in plaats dat, wat ik hoopte, het heel constant omhoog zou gaan over 14km gaat het wisselend flauwtjes omhoog of behoorlijk steil. 
De steile stukken kom ik net boven door uit alle macht, staand op de pedalen, kracht te zetten. 
Verbazend dat ik sommige stukken toch fietsend boven kom....
Als ik helemaal boven ben doen mijn benen pijn. 
Dat is op zich  niet heel nieuw maar het vervelende is dat het deze keer niet wegtrekt als ik afdaal richting camping.
De laatste 5 km zijn volgens google vlak. 
Helaas. 
Het wegdek golft er lustig op los. 
Als je een vervelend gluiperig heuveltje hebt gehad word dat gevolgd door een snelle afdaling. 
Geen tijd om te herstellen. 
En de wind die stevig tegen is werkt ook niet echt mee. 
Eigenlijk jammer om zo de tocht te moeten beëindigen want het landschap was heel mooi. 
Het genieten wordt gevolgd door een domper. Mijn benen, en dan met name mijn linkerbeen, zijn pijnlijk. 
Als de tent staat op de camping ga ik eerst liggen op mijn bed. 
Het is heerlijk in de tent, vandaag is het maar 19 graden en zwaarbewolkt, en mijn benen krijgen de rust die ze nodig hebben. 
Na amper 5 minuten ben ik in slaap en als ik wakker wordt na 2 uurtjes neem ik het besluit dat ik de aankomende dagen op halve kracht ga fietsen. 
Mijn benen moeten eerst herstellen. Ik ben wel een beetje bezorgd over wat er aan de hand is.... Kan het kwaad om door te fietsen? Of is het gewoon een reactie op de rit van woensdag... 
Het zit me niet lekker. 
Voor zaterdag had ik een prachtige rit gepland langs de rivier de Ebro, en dan via Frias naar de camping in Busto de Bureba. 
Maar behalve dat de rit heel mooi is, is hij ook heel zwaar...... Veel klimmen... 
En hoe graag ik ook het prachtige stadje Frias wil zien, toch besluit ik om de meest rechtstreekse route te nemen naar Busto de Bureba. 
Geen omweg via Frias, dus minder kilometers en ook beduidend minder klim kilometers : die bovendien ook niet erg steil zijn.
Het lijkt mij de meest verstandige beslissing die ik kan nemen. 
Jammer vind ik het wel maar het is nu effen niet anders. 
Als het zaterdagochtend is en ik wordt wakker na een onrustige nacht(in de buurt van de camping is de volgende dag een feest en s avonds laat arriveren nog massaal basken die tot diep in de nacht blijven praten, luid en duidelijk ) voelen de benen beter aan. 
Even twijfel ik nog of ik toch nog via Frias zal gaan. 
Maar ik besluit om verstandig te zijn en geen risico te nemen maar rechtstreeks naar Busto de Bureba te fietsen. 
De zon breekt s ochtends door en in no time zijn de wolken opgelost. 
Het wordt vandaag 28 graden, een fijne temperatuur. 
Het eerste uur vliegen de kilometers onder mij door en heb ik al 16km afgelegd. 
Maar ja.. Het gaat ook veel bergafwaarts. 
De benen voelen redelijk goed aan maar ik heb de spieren ook niet echt moeten inspannen. 
Dan gaat de weg na een dorpje voor korte tijd gemeen omhoog..... 
Dit is een moment waarop ik de voorbije dagen vol power de helling op fietste, hangend over het stuur of staand op de pedalen. Trap na trap tellend hoeveel ik nog moet tot daar waar het weer afvlakt...... 
En nu..... 
Ik stap af en neem een korte pauze en duw rustig de fiets naar boven... 
Mijn benen zijn me dankbaar. Ik heb geen pijn en toch kom ik boven. 
Het is een psychologisch dingetje. 
Wel de power hebben maar het niet gebruiken..... 
De rest van de rit gaat heel rustig. 
Ik schakel al heel snel terug naar lichtere versnellingen dan ik eigenlijk aankan en rij nooit op vol vermogen. 
Gelukkig helpt de weg ook mee doordat deze grote gedeelten omhoog gaat met een lichte stijging. 

De natuur is hier prachtig, velden met zonnebloemen en graan en zelfs nog 1x een veld met lavendel vormen samen een prachtige lappendeken tegen de heuvels die hier onder een strakblauwe hemel liggen. Er tussendoor liggen kleine, karakteristieke dorpjes met oude huizen die opgeleukt worden door mooie tropische planten. 
Het is genieten geblazen en ik maak talloze fotos waarvan ik zo af en toe er 1 naar Renate verstuur. 
Zo kan zij ook een beetje meegenieten van dit mooie stukje Spanje... 

Het gaat voortdurend omhoog, ook al is het niet steil en ik neem ook regelmatig pauze om lekker in de schaduw te kunnen zitten en uiteraard de benen rust te gunnen. 

Om half4 kom ik op de camping aan na 41km en wordt door een superaardige eigenaar naar een plekje gebracht waar ik 2 nachten kan slapen. 

Kosten totaal: 16euro.

Vandaag wordt het 36 graden. 
Niks doen dus, het is sowieso zondag en dus rustdag. 
Morgen en de 3 dagen erna : ongeveer 26 graden. 
Ideaal fietsweer. 
De toekomst ziet er zonnig uit. 

Fijne zondag!