Van Brugge tot Escalles

Hoi.

Een update hoe het met ons gaat:
Prima, het is pittig maar goed te doen.
De eerste helft van de tocht met Renate samen zijn de dagen met de meeste kilometers.
Lange dagen.
Wat hebben we dinsdag genoten in Brugge, zeg. Wow!
We hadden wat vuile was en omdat de zon scheen hebben we daarom eerst maar een wasje gedraaid op de backpackers manier.
Dat houd in: naar een wasbak, plastic stop er in en soppen met die handel. Goed uitspoelen en daarna aan het lijntje hangen van de tent. Die is veel te kort en de rest hangt over de fietsen.
Hoezo primitief??
Om 12u is het mooi geweest en gaat de was er van af. Een gedeelte is droog, een gedeelte bijna en die hangen we in de tent. En een gedeelte gaat morgen onder de snelbinders mee( door de rijwind droogt dat wel) want die is nu nog te nat.
Want.... We gaan Brugge in: de campingeigenaar wist in hartje centrum een gratis, bewaakte overdekte fietsenstalling.
In 1 keer rijden we er heen en warempel, onze fietsen staan veilig. 
Daarna vergapen we ons aan de prachtige, oude stad. En op een paar buien na blijft het droog. 
Als het 18u is, en de laatste bui is over getrokken fietsen we terug naar de camping. 
Eten en dan op tijd ons bed in. Morgen wacht een nieuwe dag. 
Die begint voorspoedig en al snel komen we in Oostende aan. 
De zon schijnt uitbundig en alles lijkt mee te zitten. 
Lijkt.... 
Allereerst een teleurstelling dat de wind niet waait zoals voorspeld. 
In plaats van een matig briesje schuin in de rug waait er een pittige wind schuin tegen. 
En dat merk je als je strak langs zee rijdt. 
Mensen die de Belgische kust kennen zullen wel weten wat ik bedoel. 
Als we om 15u aankomen bij Nieuwpoort en  volgens de knooppunten route over een kanaal moeten is er een nieuwe tegenslag. De veerpont die ons naar de andere kant moet brengen vaart alleen in het weekend. 
Gevolg ; terug en om de haven heen rijden. 
Een uur later rijden we aan de andere kant, pal tegenover de plek waar we eerst stonden. 
De camping die we op het oog hadden reageert ook niet op de mail, pakt de telefoon niet op... Andere campings idem dito. 
Bij de Panne besluiten we dan maar gewoon naar een camping te rijden en daar ons te melden. 
Het wordt al wat later op de middag maar gelukkig is het volgens Google nog maar 4 km. 
We slaan een fietspad in strak langs het strand en 1,5 km voor de camping houd het pad simpelweg op. 
Mul zand zover we kunnen zien. 
Na 5 mtr de fiets door het zand gedrukt te hebben weten we genoeg. 
Terug en via een omweg van 8km komen we aan bij de aller aller eerste camping van Frankrijk. 10 mtr over de grens, na 100mtr links, camping Perroquet. 
Heeft ie nog plek? 
Nou, daar past heel Amsterdam in, wat een enorme camping. 
We krijgen een leuk plekje en na een goede maaltijd en een mooie zonsondergang bij zee is alle tegenslag alweer lang vergeten. 
Vandaag ontbeten in het zonnetje. 
En...... De wind in de rug!!!! 
Jongens, wat schiet dat op. 
De kilometers vliegen onder ons door en met het prachtige weer is het genieten. 
Duinkerken, Calais en dan is het nog maar 4 km tot de camping. 
We zien de kliffen van de opaalkust verschijnen en dan beginnen we te beseffen dat dit de eerste echt serieuze beklimming gaat worden. 
Eerst gaat het nog wel maar geleidelijk aan wordt het steeds steiler. 
Met onze gewone stadsfietsen, 7 versnellingen, en al die bepakking.... 
Dan komt er een stuk.. Ai... 
Dit is niet te doen. 
Renate stapt eerst af en enkele seconden later Jan ook. 
We drukken de fietsen 50 mtr verder naar een uitham en nemen een pauzetje van 10 minuten en dan doen we het laatste stuk. 
Gelukkig is dat alleen in het begin erg steil en wordt het later minder. 
De afdaling is al net zo steil en dan staan we een kwartier later op ons stekkie op de camping te genieten van een supermooie omgeving. 

Groetjes Jan en Renate