Contact
6 juli 2022 - La Teste-de-Buch, Frankrijk
Goedemorgen iedereen.
Zondag wordt ik wakker in Naujac, ik schrijf het voorgaande verhaal en neem alle tijd voor mijn ontbijt.
Het tentje had ik de vorige dag zo neergezet dat hij de hele dag in de schaduw stond.
Normaal wil ik juist zon, maar omdat het 28 graden zou worden en ik ook bederfelijke waren heb gekocht zaterdag, leek dat mij niet zo slim.
De tent staat precies tussen twee grote bomen in met een stevige bries die er door heen waait.
Eigenlijk nog best fris zo.....
Als ik een dienst heb gedownload en geluncht ga ik naar het strand 10km verderop.
En daar valt het ook al tegen qua temperatuur. Een frisse wind waait over het strand. Nooit niet 28 graden...
Achter een bunker valt de wind weg en is het lekker.
Ik kan mooi de dienst beluisteren terwijl ik de golven over het strand hoor rollen.
Als ik langs de hoek van de bunker kijk zie ik de zee zelfs...
S avonds gegeten en lang gebeld met Renate.
Tja, dat was het wel zo'n beetje.
Meer valt er niet over te zeggen.
De campinggasten, voornamelijk Duitsers, zijn aardig maar hebben hun gezin en zijn niet verlegen om een praatje.
S nachts komt er onweer over en 's ochtends om 7u weer.
Dat houd aan tot 8.45u.
Balen want nu moet ik de tent kletsnat inpakken.
De hele dag rij ik onder een bewolkte hemel naar het zuiden.
Door een bos waar geen eind aan lijkt te komen.
Het fietst wel lekker.
Weinig wind, in de rug en het terrein is glooiend.
Het pad slingert van links naar rechts en op en neer.
Als het 17u is ben ik aangekomen op de camping in Lege-Cap-Ferret.
Er zijn hier 2 campings en 2 restaurants.
Een uithoek, want verder is er niks.
Voor boodschappen moet je ruim 6km verderop zijn.
Ik koop maar een blik ravioli in het kabouterwinkeltje van de camping en samen met de spaghetti smaakt het eigenlijk prima.
Een Frans stel met een klein kindje van 1 jaar staat naast me met hun tentje.
Ze doen een fietstocht van een week.
Ze kunnen goed engels en we praten wat met elkaar.
Om niet te opdringerig over te komen hou ik het kort.
Het is een leuk, aardig stel maar ik heb de indruk dat ze het liefst op hunzelf zijn.
Ik wandel 's avonds nog naar het plaatselijke strand. Een mooie ruige branding verwelkomt me.
Helaas heb ik me vergist in de temperatuur.
Het is best fris en ik heb enkel een t shirtje aan en na een half uur besluit ik weer te vertrekken.
Op de ravioli kun je blijkbaar prima slapen want ik slaap als een os die nacht.
Gisterochtend om 9 uur rijd ik de camping weer af en het terrein veranderd geleidelijk van een achtbaan naar een vlakte met lange rechte fietspaden.
Na een uurtje kan ik bij Bricorama, een soort van Welkoop, gasbusjes kopen. Dat was wel nodig want zonder gas is het lastig koken.
Op de fietspaden is het behoorlijk druk.
Zo druk heb ik het, behalve in Nederland, nog niet eerder meegemaakt.
Of dat komt omdat de paden langs de randen liggen van diverse plaatsen zou kunnen. Maar er zijn ook veel fietsers die de Velodyssee doen. Dat zie je wel aan de volgepakte fietsen.
Het is vandaag onmiddellijk lekker weer en de temperatuur loopt 's middags op naar 27 graden.
Ik ben er blij mee, zeker ook omdat zo stiekum aan Spanje aan de horizon gloort.
Het duurt nog wel even maar dan kan ik geleidelijk aan wennen aan warmte.
Segovia gaf vandaag 33 graden aan, oplopend naar 35 over een paar dagen......
S middags na het boodschappen doen stap ik uit de supermarkt en kijk snel de laatste 20 kilometers van de Tour de france.
Wout van Aert rijd bij Escalles het peloton aan gort op de helling waar Renate en ik ook tegen op hebben gefietst/gewandeld.
Weliswaar reden wij de tegenovergestelde richting maar toch....
Beide kanten zijn erg steil.
Dan pas krijg je echt respect voor de enorme power die de profwielrenners hebben.
Leuk om de omgeving weer terug te zien op TV.
Na een paar kilometer kom ik aan bij de camping in Cazaux.
Vanuit daar kan ik binnen redelijke afstand met de fiets naar Dune du Pilat.
De tent staat in no time en eigenlijk heb ik weinig trek.
Ik hang wat voor de tent, internet een beetje,
en heb nergens zin in.
De ketting van de fiets moet gesmeerd worden en tot mijn schrik loopt het luchtbed vrij snel weer leeg.....
Effen een dipje...
Ik verman me en besluit om eten te koken.
Na het eten bekijk ik het luchtbed maar eens en kan niks vinden.
Wel merk ik dat er veel gruis binnenin zit.
Wellicht dat dat in het ventiel komt....
Ik pruts wat aan het ventiel en nu blijft de lucht er wel in.... Vandaag maar eens het gruis er uit zien te krijgen.
Als ik moet samen vatten hoe het gaat nu?
Qua lichamelijk ben ik werkelijk verbaasd.
Als vrachtwagenchauffeur heb ik niet meteen een beroep waarbij ik mijn lichaam intensief gebruik.
Sporten doe ik niet.
En toch voel ik me lichamelijk sterker dan toen we vertrokken op hemelvaartsdag.
Mentaal is een ander dingetje.
Als ik op de kaart kijk waar ik me nu bevind dan ben ik een heel eind op weg maar ik moet ook nog een heel eind.
Al bijna 30 keer de tent op gezet en afgebroken. Bijna 2000km gefietst....
En de zwaarste kilometers (in Spanje) moeten nog komen.
Maar die dagen zijn duidelijk korter.
Op een paar uitzonderingen na.
Wat wel lastig is, maar daar heb ik zelf voor gekozen toen ik aan dit avontuur begon... is het weinige contact wat je hebt.
De meeste mensen hebben geen behoefte aan een solofietser.
En de mensen waar je goed mee kunt verlaat je de volgende dag weer, of over 2 dagen...
Daarom vind ik het fijn om 's avonds met Renate lange telefoongesprekken te hebben.
En..... jullie reacties lees ik graag.
Al gaat het misschien nergens over toch doet het wat met me.
Een beetje support is altijd leuk.
Ik waardeer dat enorm.
Ook al reageer ik niet op alle berichten daarom wordt het niet minder gewaardeerd.
Soms ben ik ook best moe aan het eind van de dag en heb er geen zin in..
Sorry....
Ik wens iedereen een fijne dag.
Groetjes Jan
Ps. Nog een opmerking over Cazaux, de plaats waar ik nu ben. Er zijn 2 Cazaux. Wil je het opzoeken : het is vlak onder La-Teste-de-Buch.
Weer met interesse je verhaal gelezen.
Ik merk dat het soms best zwaar is zo in je eentje op de fiets ver van huis.
Het is mentaal en psychisch ook een hele uitdaging zo’n pelgrimstocht. 🚴🏻♀️
Het gaat je vast lukken met de mooie Algarve voor ogen. Het is daar prachtig!
De stranden, de witte huizen waar overdadig de bloemen tegenaan bloeien.
Ik heb verder nooit iets gestolen, maar rijdend door de boomgaarden met sinaasappels, konden ik mijn mede reisgenoten de verleiding niet weerstaan om zo’n grote sinaasappel te proeven.
Hij was heerlijk!
Zet hem verder op, richting Spaanse grens. Groet uit Elburg.
Voor mij is de Algarve nieuw. Ik ben benieuwd...
Je kunt goed schrijven. Ook al gebeurd er niet wat spectaculairs, zijn je verslagen toch fijn om te lezen!
Een goede fietsdag toegewenst!
Als alles loopt zoals je hebt gepland valt er ook weinig te vertellen.
Pas als het fout gaat dan is het balen maar wel iets waar je later over kunt vertellen.
Kijk maar naar programma's als het roer om.
Het word pas interessant als er van alles misgaat.
Maar ja, dit is West Europa en ik hoop dat het loopt zoals gepland.....
Een luchtbed wat leegloopt vind ik al genoeg "balen" maar waarschijnlijk weinig interessant om te lezen.
Trouwens, liep vannacht niet leeg. Zojuist wel alle zand/gruis eruit gehaald.
Als mens ben je sterker dan gedacht. Al voelt dat misschien niet zo als je moe bent en het tegenzit.. De kunst is om dan niet bij de pakken neer te gaan zitten en op te geven....
Wij denken aan jouw.
Maar het is zoals het is.
Schrijver worden laat ik over aan degene die dat kunnen.
Leuke reactie.
Heeft Henk nog wat gevangen of was het bord 's avonds leeg?
Tot je volgende verslag
Ze praat me elke dag weer bij.
Dat is weer fijn.
Het is niet zo dat ze me moed moet inspreken want ik ben vastbesloten om Portugal te halen.
Maar het is gewoon fijn om iemand te spreken die je goed kent.
Jolanda
Leuk dat mijn nicht(je) reageert!
Ik ben niet stoer hoor. Misschien is Renate veel stoerder.
Zij offerde haar vakantie op voor mij om met mij een stuk mee te fietsen.
En zij vind het goed dat ik 2 maanden weg ben.
Ik doe alleen iets waar ik altijd van droom.
Elke keer als ik in Nederland iemand of een stel zag fietsen dacht ik: dat zou ik ook willen.... Maar..... Maar wat?
Je werk.... Je vrouw....geen inkomen... Zo lang alleen...
Op het moment dat ik bedacht dat het nu het moment was zat ik zonder werk, en Renate gaf aan er geen moeite mee te hebben. Een half jaar was haar iets te gortig.... 3 maanden kan ik ook prima mee leven.
De mooiste meters komen nog... Klopt... Maar ook de zwaarste.. Behalve de laatste
Leuk om je ervaringen en verhalen te lezen.
Menselijk contact is wel fijn is iets wat je dan ontdekt.
Tenminste... Sommige mensen😉