Schiet het wel op?

Goedemorgen. 

Wat een groot land, dat Frankrijk. 
Iedereen het wel eens met de auto heeft doorkruist kan er over meepraten. 

En al helemaal als je dat doet met de fiets. 
Zoals ik al eerder vertelde gaat de Velodyssee niet in een rechte lijn van plaats naar plaats. 
En daardoor heb ik ondertussen niet 1242km gefietst (volgens de blog) maar 1833 km. 
Hoezo, nogal een verschil? 
Wat wel fijn is aan de Velodyssee is dat je zelf niet de weg hoeft uit te stippelen en je rijd voor 98 procent over superveilige paden of wegen. 
Soms duren die paden wel heel lang maar daarover later meer. 

In la Rochelle stond ik op een camping Municipal. Een camping die beheert wordt door de gemeente. 
Ik heb nu al behoorlijk wat campings gehad en ik moet bekennen dat de leukste contacten meestal op deze campings zijn. 
Meestal eenvoudige campings en helaas niet altijd even schoon maar wel meer toeristen die contact zoeken met anderen. 

Als fietser alleen is het ook wel fijn om even gezellig te kunnen babbelen. 
Zo ook in la Rochelle. 
De ochtend van de rustdag was ronduit slecht qua weer. 
Een Engels stel tegenover mij had een Engelse vriend op bezoek en spraken mij aan dat ik lekker comfortabel sliep. 
Jaja... Inderdaad.... Ik heb een 2 persoons luchtbed, 2 persoons slaapzak en een campingstoel bij me!! 
Kost wat ruimte maar die 3 maanden wil ik goed kunnen slapen en zitten. 
Ik ging daar natuurlijk op in en voor ik het wist was ik uitgenodigd voor koffie en zat ik bij hen onder de luifel van hun tent. 
Dave, Gordon en Barb(ara) waren leuke mensen met een leuk verhaal. 
De ochtend vloog voorbij en om 13u  werd het tijd om de stad te bekijken. 

De camping ligt ongeveer 1km van het centrum verwijderd en al wandelend kwam ik aan in het prachtige oude gedeelte. 
Op de markt kocht ik een paar mandarijnen en in een toeristenwinkel een nieuwe beker, want de oude was ik 'sochtends op gaan staan... Krak!!...

Ik wandelde zo door diverse straten en ik stopte bij een kebab zaak. 
Wat had ik daar zin in!!
Nadat ik de troep naar binnen had gewerkt (anders kan ik het niet omschrijven, de smaak viel nogal tegen) wandelde ik langs de kade, door plantsoenen en via de carrefour city, waar ik boodschappen haalde voor 's avonds, door het oude centrum weer terug. 

Gelukkig bleef het droog en na het avondeten werd ik door Gordon en Barb weer uitgenodigd. 
Een fantastische avond gehad met deze engelse pensionados. 
Het werd uiteindelijk laat voor ik in bed lag. 
Niet erg want een lawaaierige groep Franse jeugd had de vorige nacht de camping wakker gehouden tot 2u 's nachts. 
Ik viel om half 1 in slaap en daarom leek het mij niet slim om er vanavond wel vroeg in te duiken.
Om 12u werd het stil op de camping en Jan was toen ook rap vertrokken. 

De volgende ochtend werd ik wakker en het regende weer. 
Nadat ik provisorisch in de tent ruimte had gemaakt kon ik ontbijten en zoveel mogelijk de boel in pakken. 
Om 9uur werd het dan droog en kon de rest worden afgebroken en op de fiets worden gesjort. 
Barbara kwam al weer met koffie aangelopen.... Zo 'n schat van een mens... 

Ik heb er voor bedankt want ik had me al behoorlijk zitten volproppen in de tent. 
Maar wel aardig aangeboden... 

Er moet weer worden gefietst! 

Na afscheid te hebben genomen van Barb en Gordon fietste ik La Rochelle uit. 
Blauwe lucht boven zee, een zwarte dreigende lucht boven land. 
Gelukkig wist ik dat het blauwe gedeelte zou opschuiven naar land. 

Het fietste prima deze ochtend. 
Kilometer na kilometer kwam ik dichter bij het einddoel van vandaag. 
Helaas moest ik om 11.15u tijdens een pauze de paraplu pakken. 
Zo stond ik daar te wachten naast de fiets tot het droog zou worden. 
Balen dat het weer regende, er was de laatste dagen nogal wat gevallen. 
Uiteindelijk werd mijn humeur anders toen ik meer fietsers zag langskomen. 
Die hadden geen paraplu. 
Drijfnat fietsten ze door de stromende regen. 
Een half uur later werd het droog en tevreden ruimde ik de plu weer op. 

Na een uur kwam ik aan bij Rochefort. 
Niet zo groot schatte ik in. 
Fout dus. 
De Velodyssee stuurde me om de stad heen. 
In eerste instantie heb ik wat voor de lunch gehaald maar daarna de route weer gevolgd. 
Een immens grote en hoge brug leidde het zware autoverkeer naar dd andere kant van de rivier. 
Beslist niet geschikt voor fietsers. 
En dat deed de route dan ook niet. 
Maar je kon wel een kleine kilometer verderop een soort pontje nemen voor 3 euro. 

Het ging me niet om de 3 euro maar in dit geval zou ik een enorm stuk afsnijden en om 15u al op de camping zijn. 

Ik besloot om de route te blijven volgen.
Kilometers lang reed ik langs de rivier, door diverse dorpen tot ik eindelijk ook de rivier kon oversteken. 

Zeker een lus gemaakt van 25km....
Aan het eind van de middag rij ik een boerencamping op, betaal 10 euro en mag een plekje zoeken op een veldje langs een leuk beekje. 

Het zonnetje is vanmiddag gaan schijnen en deze avond zit ik heerlijk in de zon mijn maaltijd de bereiden en voer tijdens het eten de karpers in de beek. 

Vrijdag. 
Vandaag gaat de route over de velodyssee van Saint agnant naar Saint augustin. 
Het beekje volgend, waar ik gisteren aan sliep, kom ik 10km later aan bij een heel mooi natuurgebied. 
Een gebied met allerlei vennetjes, slootjes en eilandjes, een moerasachtig gebied. 
Over een slingerende weg rijdend geniet ik van een prachtige natuur. 
Ik zie Schotse hooglanders, reigers, beverrat ten, en talloze karpers. 
Met name de karpers zijn nadrukkelijk aanwezig. 
Ze plonzen in het water dat het een lust is.
Als ik Marennes heb bereikt en weer ingekocht heb voor lunch rij ik een aantal keren goed mis. 
Soms mis je een bordje.... Tja.... 

S middags rij ik wel over een hogere brug en kom ik terecht in een zon zee en strand gebied. 
Om de zee te kunnen zien moet ik van het pad af en dwars door mul zand lopen. 
Dat doe ik 1 keer en dan vind ik 't wel prima. 
Niet te doen en het uitzicht is gewoontjes. 

25km lang. Links en rechts een dicht bos. 
Recht pad. Vlak. 
Saai en geestdodend... 
Ik ben blij als ik bij de vuurtoren van Palmyre even van het pad af kan en de zee weer kan zien. 
Hierna rij ik door Palmyre, wat een toeristenstadje is voor zonaanbidders, naar de boerencamping in Saint Augustin. 
Althans.... Google stuurt me nog ff fijn over onbegaanbare en minder goed begaanbare bospaden naar de boer.... 
Uiteindelijk na een paar honderd meter door het bos geploeterd te hebben kom ik op een erbarmelijk slechte weg uit. 
Maar begaanbaar..... 
S avonds op de camping komt een Frans echtpaar met een oude, beetje vieze, man naar mij toe met een broodje tonijn en een glaasje rosé. 
Aangezien ik sowieso niet zo van vis hou en ik net heb gegeten heb ik er voor bedankt. 
Omdat het zo aardig was aangeboden heb ik de rosé wel opgedronken al ben ik niet zo'n liefhebber.. 
Later bij hun in de tent heb ik ze ervoor bedankt en nog een kwartiertje met hen gepraat. 
Ze waren duidelijk geïnteresseerd in mijn fietstocht en in hun gebrekkige Engels probeerden ze mij duidelijk te maken dat ze het wel "stoer" vonden. 
Echt gemakkelijk stond ik er niet bij, hoewel ze een goed karakter hadden, want mij was al snel duidelijk dat de oudere man behoorlijk aangeschoten was.... 

Gisteren in alle vroegte opgebroken. 
Saint augustin uitgereden en een uurtje later kwam ik aan bij de veerboot van Royan  die mij naar Verdon bracht. 
Aan de andere kant van de Gironde. 
He? Niet fietsen? 
Tja, 150km omrijden, via Bordeaux, gaan we niet doen. 
Dat doet de Velodyssee ook niet. 
Aan de andere kant aangekomen na een leuk tochtje van een half uur (4 euro) fiets ik door het nationaal park van Medoc. 
Wat mij betreft.... 
Saai... 
Maar het schiet wel op. 
Kaarsrechte paden door een enorm bos gaan linea recta naar het zuiden. 
Behalve dat het weer fantastisch was, 26 graden en wolkenloos, valt er weinig te vertellen. 
Bij de Aldi ingekocht en s middags  op de camping in Naujac aangekomen. 

En nu genieten van de warmte. 

Fijne zondag!!